Strona jest poświęcona ciekawym postaciom historycznym oraz ich osiągnięciom

1. Hannibal

Hannibal był słynnym wodzem i politykiem Kartagińskim. Żył w latach 247 – 183 p.n.e., syn Hamilikara Barkasa – dowódcy wojsk kartagińskich podczas pierwszej wojny punickiej w latach 264 – 241 p.n.e.. Jako dziecko, Hannibal poprzysiągł ojcu dożywotnią nienawiść do Rzymu. Po śmierci ojca służył pod rozkazami swojego szwagra, którego zamordowano w roku 221 p.n.e. Po tym wydarzeniu, Hannibal został mianowany naczelnym wodzem armii kartagińskiej. Hannibal swoje panowanie rozpoczął od przygotowań do drugiej wojny punickiej. Na początku wyprawił się na Hiszpanie, którą zdobył będąc zaledwie w wieku młodzieńczym. W roku 219 p.n.e. zdobył miasto Saguntum, które było sprzymierzone z Rzymem. Był to również bezpośredni powód wypowiedzenia przez rzymian wojny Kartaginie i rozpoczęcie drugiej wojny punickiej. W celu zaskoczenia rzymian, Hannibal wraz z zebranymi siłami, postanowił przeprawić się przez Alpy. Uważał bowiem, że pochód rzymian można zahamować najlepiej w ich własnym kraju. Przeprowadził armię przez Alpy, prawdopodobnie między przełęczami – Małą Świętego Bernarda, a Genevre. Podczas przeprawy przez góry – według niektórych podań, Hannibal wykazał się niezwykłą pomysłowością. Napotkane bloki skalne, których nie można było obejść, kazał oblać i rozpalić stos. Gdy wiatr był odpowiedni rozkazał podpalić stos sięgający skał, polać go wodą z octem, by doprowadzić do spękania. Spieczony ogniem kawał skały łupiono żelaznymi młotami i budowano z niego łagodnie opadający chodnik dla ludzi, koni i słoni. W starożytności wciąż korzystano z powstałej drogi, którą zwano drogą Hannibala. W roku 218 p.n.e. dotarł do Italii, gdzie pokonał Rzymian nad rzeką Ticinus, następnie nad Jeziorem Trazymeńskim w roku 217 p.n.e. Najdotkliwszą klęskę rzymianie ponieśli z rąk Hannibala w roku 216 p.n.e. pod Kannami. Najbardziej charakterystyczną cechą taktyki wojennej Hannibala, było skoncentrowanie na skrzydłach przeważającej liczebnie oraz jakościowo jazdy, a następnie dokonanie dwustronnego ataku oskrzydlającego. Manewr ten polegający na zamknięciu w kleszcze nieprzyjacielskich sił wroga, stał się wzorem dla wielu późniejszych taktyków. Rzymianie – po serii zwycięstw Hannibala, uknuli powiedzenie: „Hannibal ante portas”, co oznacza „Hannibal u bram”, które do tej pory jest używane jako ostrzeżenie przed nadchodzącym niebezpieczeństwem. Armia Hannibala dotarła do południowej Italii, jednak brak wparcia ze strony Kartaginy, spowodował wycofanie się wojsk do ofensywy. W roku 203 p.n.e. Hannibal decyduje się na powrót do Afryki, gdzie w roku 202 p.n.e. zostaje pokonany w bitwie pod Zamą przez wojska rzymskie, dowodzone przez Scypiona Starszego (po tej bitwie nazywanego afrykańskim). Po klęsce, za namową samego Hannibala, Kartagina zawarła z Rzymem pokój. Ostatecznie Hannibal osiadł w Bitynni (Azja Mniejsza), gdzie został doradcą ówczesnego króla Prusjasza. Ten jednak zgodził się na jego wydanie Rzymianom, po czym Hannibal popełnił samobójstwo.

Dlaczego Hannibal był wybitną postacią historyczną?

  1. Jako pierwszy poważnie zagroził potędze Republiki Rzymskiej
  2. Wygrywał bitwy nie posiadając przewagi liczebnej
  3. Stosował nowatorskie techniki batalistyczne

"Rower Janka jest szybki. Ania ogląda piękną książkę. Tomek odwiedził chorego kolegę.